Ik herinner me nog mijn eerste dag als manager alsof het gisteren was, hoewel het al héél lang geleden heeft plaatsgevonden. Mijn hart bonsde in mijn borst terwijl ik de vergaderruimte binnenstapte, waar ik mijn nieuwe team zou ontmoeten. De ruimte voelde zwaarder dan ik had verwacht, gevuld met ervaren blikken en handen die al tientallen jaren de touwtjes in handen hadden. Sommigen keken nieuwsgierig, anderen leken me met een subtiele glimlach uit te dagen. Ze waren allemaal ouder dan ik, sommigen zelfs oud genoeg om mijn ouders te zijn.
Hoe zou ik hen ooit kunnen leiden?

De twijfel in mezelf
Ik betrapte mezelf erop dat ik kleiner ging zitten, onbewust. “Wat heb ik hen te bieden wat ze niet al weten?” vroeg ik me af. Elke blik leek een onuitgesproken vraag te bevatten: Waarom jij?

Tijdens de introductieronde vertelde Jan, een senior met grijs haar en een indrukwekkend cv, me vriendelijk maar geamuseerd: “Ik ben benieuwd wat jij ons gaat leren.” Er klonk geen kwaad in zijn stem, maar de implicatie bleef hangen. Die middag voelde ik me meer een leerling dan een leider.

De drang om te bewijzen
Mijn eerste instinct was om me te bewijzen, hen te laten zien dat ik mijn plek had verdiend. Ik gooide mezelf op het werk, werkte laat door om zaken af te krijgen en sprak in vergaderingen met een zekerheid die ik niet voelde. Toch merkte ik al snel dat mijn team niet werd overtuigd door woorden of cijfers. Ze wilden iets anders zien: vertrouwen.

Het was Jan die me de les gaf die ik niet wist dat ik nodig had.

De kracht van luisteren
Na de vergadering kwam Jan naar me toe. “Heb je een momentje?” vroeg hij vriendelijk.
Ik knikte, mijn maag in een knoop.
“Je doet je best om ons te imponeren,” zei hij, “maar weet je wat echt indruk op ons maakt?”
Ik schudde mijn hoofd.
Jan glimlachte. “Een leider die weet wanneer hij moet luisteren. We hebben allemaal iets te bieden, jij ook. Laten we samenwerken in plaats van te concurreren.”

Ik was stil. Het voelde alsof iemand een spiegel voor me hield. Hij had gelijk. In mijn drang om mezelf te bewijzen, was ik vergeten wat leiderschap werkelijk betekent. Het is geen eenrichtingsverkeer. Het gaat niet om wie het meeste weet, maar om hoe je de kracht van het team bundelt.

Wederzijds respect opbouwen
Vanaf dat moment veranderde mijn aanpak. Ik begon met luisteren, echt luisteren. Ik vroeg Jan naar zijn ervaringen en liet hem ideeën aandragen. Ik nodigde anderen uit om hun stem te laten horen. En langzaam, zonder dat ik er bewust naar streefde, groeide het vertrouwen.

Het was niet langer ik tegen hen. Het werd wij. Door mijn kwetsbaarheid te tonen, creëerde ik een omgeving waarin ook zij open durfden te zijn. Ik leerde dat het niet uitmaakt hoe oud je bent of hoeveel ervaring je hebt – iedereen wil zich gewaardeerd en gehoord voelen.

Een team sterker maken
In de maanden die volgden, begon ons team te bloeien. We waren geen hiërarchie meer, maar een netwerk van kennis en ervaring. Het respect dat ik aan hen gaf, kwam tienvoudig terug. Zelfs Jan, die mij aanvankelijk als een onbeschreven blad zag, zei op een dag met een knipoog: “Je leert snel, jongeman.”

Wat ik van die tijd heb meegenomen is simpel, maar krachtig: je hoeft niet de slimste of de meest ervaren te zijn om een goed leider te zijn. Leiderschap zit in luisteren, in vertrouwen tonen en in ruimte geven aan anderen om te groeien.

Eindgedachte
Leidinggeven aan oudere of ervaren medewerkers is niet intimiderend als je het bekijkt vanuit wederzijds respect. Het is geen kwestie van jezelf bewijzen, maar van het samen benutten van elkaars talenten. Uiteindelijk gaat het niet om leeftijd of ervaring, maar om mens zijn. En daarin hebben we allemaal iets te leren – jong én oud.

Nu, jaren later, merk ik hoe diep die eerste ervaring mijn leiderschapsstijl heeft gevormd. Ik begin elk week met een luistersessie, waarbij ik mijn team aanmoedig om hun inzichten te delen voordat we een koers bepalen. Deze aanpak heeft niet alleen geleid tot betere besluitvorming, maar ook tot een cultuur van openheid en verandering die ons team onderscheidt. De les die Jan me leerde – dat leiderschap draait om het bundelen van krachten – is de hoeksteen geworden van mijn filosofie als manager.