Stel je voor: je bent een acteur in een toneelstuk, maar het script verandert elke vijf minuten omdat iedereen in het publiek een andere voorstelling heeft van wie je zou moeten zijn. Welkom in de tragikomische wereld van “Ik ben wie jij vindt dat ik zou moeten zijn” – een realityshow waar niemand voor heeft geauditioneerd, maar waarin we allemaal de hoofdrol spelen.

Laten we beginnen bij de wortels van dit absurde theaterstuk: familieverwachtingen. Stel je voor dat je ouders een klein boekje hebben waarin jouw levensscript staat uitgestippeld. Bladzijden vol met gedetailleerde beschrijvingen: dokter, advocaat, astronaut, of de altijd populaire “Iets met geld verdienen”. Vanaf het moment dat je je eerste woordje brabbelt, word je bestaan in dat boekje geschreven. “Kijk schat, hij zei ‘mama’! Dat wordt zeker een taalkundige. Of wacht, misschien een politicus?”

Dan zijn er de sociale verwachtingen. Je vrienden, je buren, zelfs de kassière bij de supermarkt – iedereen heeft een mening over jouw leven. Een succesvolle carrière, een fit lichaam, een perfect georganiseerd huis (inclusief de op kleur gecodeerde sokkenlade) – de lijst is eindeloos. Het voelt soms alsof je in een constante auditie zit voor de rol van “Perfecte versie van jezelf”, maar niemand heeft je verteld waar het script ligt. “Sorry, ik wist niet dat ik vandaag moest optreden als ‘Succesvolle zakenvrouw met een passie voor vrijwilligerswerk en een geheim talent voor onderwater mandolinespelen’.”

En dan de gevolgen. In plaats van de ster van je eigen show te zijn, ben je verworden tot een figurant in andermans verhaal. Je probeert aan alle verwachtingen te voldoen en raakt zo verstrikt in het netwerk van goedkeuring dat je jezelf helemaal kwijtraakt. Je kijkt in de spiegel en denkt: “Wie is die persoon eigenlijk? En waarom draagt hij een smoking terwijl hij cornflakes eet?”

Dit kan leiden tot een voortdurende staat van ontevredenheid. Je rent van de ene verplichting naar de andere, je hoofd tolt van de verwachtingen en je hart is een beetje leeg. Je voelt je soms als een clown in een circus waar de lachspiegels je eigen reflectie compleet verwarren. “Is dit mijn neus of mijn elleboog? En sinds wanneer heb ik drie hoofden?”

Maar wacht! Er is hoop aan de horizon! De eerste stap om de grip van deze verwarde spiegel te breken, is zelfbewustzijn. Tijd om jezelf af te vragen: wat wil ik echt? Ja, jij! Niet je moeder, niet je buurman, en zeker niet die willekeurige volger op Instagram die je ooit per ongeluk hebt toegevoegd (sorry @katten_liefhebber_94, maar jouw mening over mijn carrièrekeuzes is niet relevant).

Het stellen van persoonlijke doelen die echt resoneren met je eigen verlangens is cruciaal. Misschien betekent dit dat je die droom om astronaut te worden laat varen en in plaats daarvan je passie voor breien volgt. Wie weet, brei je ooit een ruimtepak! “Houston, we hebben een probleem. Mijn gebreide helm kriebelt.”

Communicatie is ook een belangrijk hulpmiddel. Praat met de mensen om je heen over je eigen ambities en gevoelens. Je zou verbaasd zijn hoe bevrijdend het kan zijn om te zeggen: “Nee, ik ga geen advocaat worden. Ik ga pottenbakker worden, en ik ben daar dolblij mee. Wie weet maak ik ooit een vaas zo groot dat ik erin kan wonen!”

“Ik ben wie jij vindt dat ik zou moeten zijn” klinkt als een tragische komedie, maar het is ook een uitnodiging om het script van je eigen leven opnieuw te schrijven. Ja, voldoen aan externe verwachtingen kan leiden tot een gevoel van vervreemding en ontevredenheid, maar door zelfbewustzijn en communicatie kun je de regisseur van je eigen verhaal worden.

Waarom doen we dit? De kern ligt in ons verlangen naar acceptatie en bevestiging. Die goedkeurende blik, dat schouderklopje – ze voeden ons gevoel van eigenwaarde. Maar hier ligt het gevaar: als we te veel vertrouwen op externe goedkeuring, raken we verstrikt in een web van verwachtingen, tot het punt dat we vergeten wie we zelf zijn.

Dus, neem een diepe adem, trek je eigen kleren aan (zelfs als dat betekent dat je een drakenpak draagt), en ontdek wie je echt bent. Het is tijd om die ketens van verwachtingen af te werpen en jezelf in de hoofdrol te plaatsen. Want laten we eerlijk zijn, in het theater van het leven is er maar één jij – en dat is degene die elke dag in de spiegel kijkt en denkt: “Hé, jij daar! Je bent misschien niet perfect, maar je bent wel verdomd interessant!”