Ik kwam op het idee voor deze blog doordat ik me de laatste tijd steeds vaker afvraag: wat doet AI eigenlijk met mijn leven – nu, over 2, 3 of zelfs 5 jaar? Die vraag liet me niet meer los. Want eerlijk gezegd, technologie is overal, en soms heb ik het gevoel dat ik word geleefd door de stroom van informatie.

Laatst zat ik in de trein, turend naar het schermpje in mijn hand. Mijn nieuwsfeed stond vol slimme algoritmes, AI-gegenereerde samenvattingen en automatische herinneringen. Ik betrapte mezelf erop dat ik bijna op de automatische piloot door mijn dag ging. Totdat een simpel moment alles even stilzette: een klein kind voor me lachte naar zijn moeder, gewoon omdat ze er was. Ik legde m’n telefoon weg en voelde hoe mijn aandacht terugkeerde naar het nu. In dat ene bewuste moment voelde ik ineens wat echt belangrijk is – niet de data, maar de betekenis die ik zelf geef aan wat ik meemaak.

Toen dacht ik aan Federico Faggin, de uitvinder van de microprocessor. Zijn leven was één grote zoektocht naar technologische doorbraken. Maar wat me raakte, was zijn ontdekking dat bewustzijn niet te vangen is in nullen en enen. In zijn boek schrijft hij dat informatie pas waarde krijgt als iemand het begrijpt. Een boek kan niet zichzelf lezen; het krijgt betekenis door de lezer.

Dat idee werkt door in mijn eigen leven. AI kan veel, maar het zal mijn bewustzijn niet vervangen. Ik ben het die kiest waar ik mijn aandacht op richt. Laat ik me meevoeren in de informatiestroom, of maak ik een bewuste keuze? Soms maakt één klein moment mijn dag waardevol – een glimlach, een goed gesprek, echt aanwezig zijn.

Misschien verandert AI ons leven fundamenteel. Maar de diepste waarde blijft: de betekenis die ik zelf geef aan mijn ervaringen. Elke dag opnieuw.

AI en technologie zullen ons leven blijven veranderen. Maar hoe waardevol zijn ze als we vergeten waar onze aandacht écht naar uit mag gaan? Leg vandaag eens bewust je telefoon weg, kijk om je heen, en laat je raken door een klein moment. Welke betekenis geef jij aan je dag?