Tag: #Reflectie

  • De trein is al vertrokken en hij rijdt op AI

    Toen in 1830 de allereerste stoomtrein puffend en sissend door het Engelse landschap trok, stonden mensen vol ongeloof te kijken. Sommigen bogen eerbiedig hun hoofd, anderen renden gillend weg – bang dat hun organen het zouden begeven bij een snelheid van 40 kilometer per uur. Je moet het ze vergeven. Hun wereld had tot dan…

  • Een vaderland in mineur

    Je kunt je gevoelens onder woorden brengen.Of je kunt ze uitspreken, in tranen of in stilte.Je kunt ze opschrijven, verpakken in zinnen, en ze de wereld in sturen.Maar soms is geen enkel woord toereikend.Dan blijft er alleen muziek. Er zijn van die composities die je niet hoort met je oren, maar met je ziel.Die zich…

  • Verweesd en geworteld, over het diepste verschil tussen links en rechts

    Er zijn van die gedachten die je niet uitspreekt aan de keukentafel. Niet omdat je ze niet meent, maar omdat je weet: dit gesprek wordt nooit begrepen zoals je het bedoelt. Toch blijf ik ze denken. En soms, als ik schrijf, laat ik ze naar buiten. Dit is er zo één. Ik geloof dat het…

  • Van lijdend voorwerp naar leidende zin – hoe AI ons hielp de regie te nemen in zorg en bestuur

    Verandering begint zelden met een groot idee. Vaak begint het met een ongemakkelijke stilte. Een vraag waar je geen antwoord op hebt. Een vermoeden dat het anders kan – en misschien wel moet. Zo ontmoetten wij Chatman. Niet als een project, maar als een partner. Geen robot met antwoorden, maar een stem die vragen stelde…

  • De mens achter de bestuurder

    Bestuurders zijn zelden populair. We worden geassocieerd met afstand, macht en spreadsheets. En eerlijk gezegd: soms klopt dat beeld. Er zijn dagen dat ik meer vergader dan ik leef. Dat ik het systeem dien, terwijl ik ooit de mens wilde dienen. Maar achter elk bestuursbesluit schuilt een mens. Iemand met twijfel, hoop, schaamte en verlangen.…

  • Vrijheid is kiezen, zelfs als alles verloren lijkt

    Soms vraag ik me af of we überhaupt nog durven kiezen. Echte keuzes. Morele keuzes. Keuzes die pijn doen en je ’s nachts wakker houden. We leven in een tijd waarin alles vloeibaar lijkt – moraal, identiteit, zelfs waarheid. Maar er is één ding dat zich niet laat verdunnen: het besef dat sommige dingen goed…

  • Vrijheid is kiezen, zelfs als alles verloren lijkt

    Soms vraag ik me af of we überhaupt nog durven kiezen. Echte keuzes. Morele keuzes. Keuzes die pijn doen en je ’s nachts wakker houden. We leven in een tijd waarin alles vloeibaar lijkt – moraal, identiteit, zelfs waarheid. Maar er is één ding dat zich niet laat verdunnen: het besef dat sommige dingen goed…

  • En God zat in de afwas

    Ik betrap mezelf er weleens op. Dat ik met een soort geestelijke metaaldetector over het leven loop. Piepend bij het spectaculaire. De zonsondergang op Santorini: PING. Een wonderbaarlijke genezing in een ziekenhuis: PING. Iemand die in tongentaal spreekt op een religieus festival: PING-PING-PING. Maar als ik thuis de afwas doe, blijft dat ding akelig stil.…

  • Van leven ga je dood (maar tot die tijd kun je net zo goed dansen)

    We zeggen het soms met een grijns: “Ach ja, van leven ga je dood.”Een dooddoener van jewelste. Letterlijk.Maar als je er even bij stilstaat (en dat kan geen kwaad, want je bent toch onderweg naar het onvermijdelijke), dan is het eigenlijk de meest eerlijke zin die er is. Van leven ga je dood. Geen dreiging.…

  • Reflectie op vergankelijkheid

    De ochtendzon glinstert door de dauwdruppels op het gras. Een simpel tafereel, alledaags, en toch, als je er langer naar kijkt, een wonder. Hoe vaak rennen we hieraan voorbij zonder stil te staan? Het is een gedachte die me bezighoudt sinds ik me ben gaan verdiepen in de zorg voor het levenseinde. Het leven voelt…