-
Van leven ga je dood (maar tot die tijd kun je net zo goed dansen)
We zeggen het soms met een grijns: “Ach ja, van leven ga je dood.”Een dooddoener van jewelste. Letterlijk.Maar als je er even bij stilstaat (en dat kan geen kwaad, want je bent toch onderweg naar het onvermijdelijke), dan is het eigenlijk de meest eerlijke zin die er is. Van leven ga je dood. Geen dreiging.…
-
Reflectie op vergankelijkheid
De ochtendzon glinstert door de dauwdruppels op het gras. Een simpel tafereel, alledaags, en toch, als je er langer naar kijkt, een wonder. Hoe vaak rennen we hieraan voorbij zonder stil te staan? Het is een gedachte die me bezighoudt sinds ik me ben gaan verdiepen in de zorg voor het levenseinde. Het leven voelt…
-
Iemand zien werkt helend
Heb je ooit stilgestaan bij hoe vaak we ‘kijken’ zonder echt te ‘zien’? Hoe vaak we oogcontact maken zonder dat er werkelijk contact is? In een wereld vol schermen, haast en oppervlakkige interacties lijkt het vermogen om écht te zien soms te verdwijnen. Maar wat betekent het eigenlijk om iemand te zien? Wanneer we naar…
-
Wanneer het onbegrijpelijke begint te spreken – Borges, Foucault en de grenzen van onze verbeelding
Laten we even samen verdwalen in een wereld waarin dieren worden gecategoriseerd op manieren die ons brein lichtjes in de war brengen. Een wereld waar de encyclopedie dieren ordent in bizarre groepen: “dieren die toebehoren aan de Keizer,” “gebalsemde dieren,” “fabeldieren,” en, waarom niet, “dieren die net een vaas hebben gebroken.” Dit is geen droom…
-
De onzichtbare wetten van het bos, een spiegel voor onze samenleving
Stel je voor: een eeuwenoud bos waar elke boom, elk dier zijn rol kent. Dit bos, met zijn torenhoge bomen en diepgewortelde tradities, volgt een stille, maar krachtige wet van respect en harmonie. De rol van principesIn het hart van dit bos ligt een ongeschreven wet—het principe van onderlinge afhankelijkheid. Zoals bomen elkaar beschermen tegen…