Want vaak is er eerst angst. Grote angst. De angst die je beslissingen sterk beïnvloeden. De angst die ervoor zorgdraagt dat je alleen met jezelf bezig bent (reduceren van je angst) i.p.v. het verkennen van die mooie, grote, weide wereld. De angst voor verlatenheid, voor eenzaamheid, voor de dood of voor ‘er niet bij te horen’. Die angst zorgt ervoor dat we op een manier leven die niet ‘eerlijk’ is, niet eerlijk tegenover ons eigen leven. Je zou kunnen zeggen dat we dan in een soort leugen gaan leven, een zelf gekweekte leugen. De leugen die angst heet, hoe reëel ook aanwezig.
Leven wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts verklaard.
Juist uit angst focussen we op het volgende en het daarop volgende. En gebeurtenissen worden achteraf ingepast in ons leven als een overwinning of gewoon pech; in elk geval als gebeurtenis. Zo verklaar je je leven, een opeenvolging van voorvallen. En blijf je overeind, want dat is wat het oplevert; je houdt je staande. En weet u wat zo fnuikend is? De meeste mensen komen er nooit achter wat er gaande is in deze wijze van leven. Ze gaan zelfs dood in hun ‘leugen’. Juist hun angst, angst voor de werkelijkheid, verdoezelen ze met overtuigingen dat ze een mooi leven leiden, dat ze zinvolle dingen doen en een goed mens zijn.
Wat is er meer te halen, zou je zeggen.
Misschien iets meer waarheid, iets meer werkelijkheid, hoe naakt het ook moge zijn. Het is uit je comfortzone komen, je peergroup, meestal maar ongeveer vijf mensen, vergroten, verdubbelen bijvoorbeeld. Als je jas versleten is, dan koop je, nadat je hem diverse keren versteld hebt, een nieuwe, toch? Als je peergroup niets meer toevoegt, en ondanks herhaalde pogingen er geen veranderingen optreedt, als je aan je peergroup meer geeft dan krijgt en die onevenwichtigheid groeit, wat kun je dan doen om toch te blijven groeien?
Wat zijn nu de belangrijkste ‘gereedschappen’ om overeind te blijven, om gelukkig te zijn, om voorbeeld voor anderen te zijn in plaats van volger? Om je angst te leren beheersen.
Goede vraag. En het antwoord luidt: Je vermogen om van jezelf te houden, jezelf te kunnen omarmen, de overtuiging te hebben: ‘er mankeert niets aan mij’! Dat is het meest belangrijke instrument, feitelijk een opvatting of overtuiging, die je ruimte brengt je wereld groter te maken. Echter, voor veel mensen een onmogelijk iets om te denken, te voelen en ervaren.
U kent vast wel mensen die een rotsvaste uitstraling hebben, niet? En kunt u ook zeggen hoe die mensen voelen? Ik weet hoe ze voelen, ze voelen geweldig! Je wilt met ze optrekken, met ze verkeren. Want hun kracht straalt dan ook een beetje op jou af.
Dat is mijns inziens de essentie van je wereld groter te maken; het begint bij jezelf. Leer jezelf te omhelzen, leer van jezelf te houden.
Dan hoef je dáár niet meer over na te denken en ontstaat er ruimte voor groei. Dan word je wereld groter; als vanzelf.