Stel je eens voor: een wereld zonder dromen. Niet die rare nachtmerries waarin je achterna wordt gezeten door een gigantische pinguïn met een zonnebril, maar de dromen die je overdag hebt. Die mooie visioenen waarin je jezelf een jet setter ziet worden, een bekroonde chef-kok of misschien wel de nieuwe Elon Musk, maar dan zonder die gekke tweets.
Het begin van de realiteit
Neem mijn vriend Karel, bijvoorbeeld. Karel droomde altijd al van een eigen foodtruck. Maar niet zomaar een foodtruck, nee, hij wilde een “Karel’s Krokettenparadijs”. Iedereen lachte hem uit. “Wie wil er nu een kroket van jou, Karel?” riepen ze. Maar Karel bleef dromen. Hij maakte lijstjes, tekende logo’s, en kocht uiteindelijk een oude, aftandse bestelwagen van een man die zweerde dat de vlekken op de stoelen gewoon ‘karakter’ waren.
Karel, de dromer die hij was, zag iets wat wij niet zagen: een kans. Hij leefde met zijn hoofd in de wolken, maar zijn voeten waren stevig verankerd in de realiteit van elke dag in die vettige bestelwagen. Elke ochtend vroeg op, elke avond laat naar bed. Maar de droom gaf hem de energie om door te zetten.
Van droom naar droombaan
Ondertussen koesterde ik ook een droom: ik wilde schrijver worden. Hoewel ik besloot eerst een stabiele carrière als management consultant te volgen, waarbij ik vaardigheden ontwikkelde en waardevolle ervaringen opdeed met vele presentaties en adviezen, bleef mijn passie voor schrijven altijd op de achtergrond aanwezig. Totdat ik op een dag Karel’s verhaal hoorde over hoe hij op een regenachtige zondag een groep dronken toeristen had gered van de hongerdood met zijn zelfgemaakte kroketten. Ze waren zo enthousiast dat ze hem een contract aanboden voor catering op een groot festival.
“Hoe doe je dat toch, Karel?” vroeg ik hem eens. Hij glimlachte, nam een hap van een kroket en zei: “Het geheim is simpel: wie niet kan dromen, is geen realist.”
De les van de kroket
Daar stond ik dan, mijn wereld op z’n kop. Want laten we eerlijk zijn, wie had gedacht dat kroketten zo’n levensles konden bieden? De echte kracht van dromen zit ‘m niet in het naïef najagen van onmogelijke doelen, maar in het zien van mogelijkheden waar anderen enkel obstakels zien. Het is de kracht van verbeelding die de realiteit vormgeeft.
Dus besloot ik mijn dromen te omarmen. Ik begon met het schrijven van korte stukjes, gevolgd door langere verhalen. Mijn eerste boek, ‘Fuzzy ondernemen’, bereikte misschien geen bestsellerstatus, maar elke stap bracht me dichter bij mijn droom. Ondertussen financierde ik mijn leven door mijn bedrijfsadviezen te geven, maar mijn passie voor het schrijven gaf me richting en een doel. Bovendien, het regelmatig publiceren van blogs is ook een manier van schrijverschap.
Het slotakkoord
Nu zitten we hier, Karel en ik, aan een tafeltje bij zijn inmiddels beroemde “Karel’s Krokettenparadijs”. Hij serveert me zijn nieuwste creatie, een truffelkroket, terwijl ik hem vertel over mijn nieuwste blog. We lachen om de weg die we hebben afgelegd, de mislukkingen en de successen.
En daar is het dan, de ultieme waarheid: wie niet kan dromen, is geen realist. Want dromen zijn niet het tegenovergestelde van realisme; ze zijn het fundament ervan. Dromen geven ons de moed om risico’s te nemen, om buiten de gebaande paden te denken en uiteindelijk om de wereld te vormen zoals wij die willen zien.
Dus, lieve lezers, ga op pad en droom groot. Of het nu gaat om kroketten of boeken, het is de droom die telt. En wie weet, misschien zien we elkaar ooit in Karel’s Krokettenparadijs, proostend op de kracht van dromen en realisme.