Het was een regenachtige dag toen ik voor het eerst deze uitspraak hoorde. Ethan Mollick, een professor met een passie voor innovatie, sprak de woorden met een soort vanzelfsprekendheid die tegelijkertijd prikkelend en geruststellend was. “De AI die je vandaag gebruikt, is de slechtste AI die je ooit zult gebruiken,” zei hij, terwijl hij zijn publiek strak aankeek. Zijn woorden bleven in mijn hoofd hangen, als een raadsel dat smeekte om ontrafeld te worden.

Een reis door de tijd
Ik herinnerde me hoe mijn vader ooit sprak over zijn eerste mobiele telefoon. Een bakbeest van een apparaat, met een antenne die hij omhoog moest trekken om een zwakke verbinding te krijgen. Hij had het destijds als een wonder ervaren – een telefoon die je overal mee naartoe kon nemen! Vandaag lachen we om die logge apparaten, net zoals we over een paar jaar zullen lachen om de AI waar we nu mee werken.

Mollicks uitspraak voelde als een uitnodiging om vooruit te kijken. Het was alsof hij ons meenam op een reis naar een toekomst waar technologie niet alleen slimmer, maar ook intuïtiever zou zijn. “De AI van vandaag,” zei hij, “is als het eerste vliegtuig van de gebroeders Wright. Het vliegt, ja, maar het is pas het begin.”

De kracht van exponentiële groei
Wat hij bedoelde, begon ik te begrijpen toen ik terugdacht aan de vooruitgang die we al hebben gezien. Vroeger worstelde AI met eenvoudige taken: een kat van een hond onderscheiden of een basisgesprek voeren. Vandaag plannen we routes, genereren we teksten, en vertalen we met een precisie die twintig jaar geleden ondenkbaar was. Maar zelfs nu is het slechts het begin.

Mollick legde uit hoe iedere doorbraak in AI bouwt op de vorige, waardoor de technologie zich steeds sneller ontwikkelt. “Vergelijk het met een sneeuwbal die van een berg afrolt,” zei hij. “Elke omwenteling maakt hem groter en krachtiger.”

De toekomst ontvouwt zich
Hij schetste een beeld van wat er nog komt:
Betere interactie: AI die niet alleen je woorden begrijpt, maar ook je bedoelingen en emoties. Een gesprek met technologie zal voelen als een gesprek met een goede vriend.
Onmiddellijke respons: Wachten op antwoorden zal tot het verleden behoren. Alles gebeurt in real-time, sneller dan je je kunt voorstellen.
Ethische vooruitgang: AI wordt niet alleen slimmer, maar ook rechtvaardiger. Algoritmen zullen inclusiever en transparanter worden, met minder vooroordelen.

Terwijl hij sprak, zag ik het voor me: een wereld waarin technologie niet alleen ondersteunend is, maar ook verrijkend. Toch benadrukte hij dat we nog niet daar zijn. “De AI van vandaag,” waarschuwde hij, “is een kind dat leert lopen. Het struikelt, valt, en maakt fouten. Maar zonder die fouten is er geen groei.”

Reflectie op vooruitgang
Zijn woorden maakten me bewust van mijn eigen verwachtingen. Hoe vaak raak ik niet geïrriteerd wanneer mijn AI-assistent een simpele fout maakt? Hoe snel vergeet ik dat wat vandaag als vanzelfsprekend voelt, gisteren nog onmogelijk leek?

“Ironisch,” zei Mollick, “is dat naarmate AI beter wordt, onze frustratie over de beperkingen toeneemt.” Het is de paradox van vooruitgang: hoe meer mogelijkheden technologie biedt, hoe meer we verwachten. En toch is dat iets moois. Het laat zien dat we nooit ophouden met dromen van beter.

De conclusie van een visionair
Toen hij zijn verhaal afrondde, keek Mollick nog een keer de zaal rond. “Dus, onthoud,” zei hij met een glimlach, “dat de AI die je vandaag gebruikt, de slechtste is die je ooit zult gebruiken. En dat is fantastisch. Het betekent dat de toekomst ons steeds opnieuw zal verbazen.”

Ik verliet de zaal met een gevoel van opwinding en verwachting. Want als dit echt de slechtste AI is, dan kan ik niet wachten om te zien wat er nog komt.