-
Blog 7 over AI – De noodzakelijke zuivering van een systeem dat te zwaar is geworden
Niet elke omwenteling is een dreiging. Soms is het de enige manier waarop een vastgelopen beschaving opnieuw kan ademen. Elke samenleving bereikt momenten waarop de bestaande orde zijn doel voorbijschiet. Niet omdat mensen slechter worden, maar omdat systemen slijten. Instituties die ooit vitaal waren, worden traag. Politieke processen raken verstopt. Organisaties dragen meer gewicht dan…
-
Blog 5 over AI – Beschavingslogica verandert
We leven niet aan de vooravond van een omwenteling, maar midden in het moment dat onze beschavingslogica kantelt. De grootste gevolgen van AI liggen niet in wat het doet, maar in wat het oplost. Want alles wat menselijk was aan onze structuren was gebaseerd op grenzen. Op traagheid, tekort, fouten en het vermogen om maar…
-
Een goede dood
“I wish you a good death.” Het klinkt vreemd, bijna ongepast. Alsof iemand je een prettige reis wenst, maar dan naar een bestemming waarvan je liever vergeet dat die bestaat. En toch zit er iets dieps, iets ontroerends in. Paul McCartney zei ooit over zijn liedje “The End of the End”: “It’s taken from the…
-
De verborgen prijs van efficiëntie
Sedert efficiëntie in ons leven is gekomen, heeft dat twee effecten opgeleverd.1. We zijn ongekend rijk geworden – en slim, intelligent en machtig.2. En tegelijk is de schoonheid verdwenen, of heeft ze zich teruggetrokken in abstractie. Wat ooit traag was, heeft plaatsgemaakt voor snelheid. Wat ooit handwerk was, is nu algoritme. De mens die vroeger…
-
Van ‘Nooit meer’ tot nihilisme – De erfenis van kritiek en leegte
Wat begon als een roep om ‘nooit meer Auschwitz’, is langzaam veranderd in een cultuur die alles afbreekt – en ons achterlaat met de leegte van het niets. Zich zorgen makend discussieerden de professoren van de Frankfurter Schule na de Tweede Wereldoorlog. Auschwitz lag nog dampend in het geheugen. “Nie wieder” – nooit meer fascisme,…
-
De aard van het bewustzijn
Toen ik vanochtend mijn eerste kop koffie inschonk, bleef ik even staan kijken naar de damp die uit het donkere oppervlak omhoog kringelde. De geur was vertrouwd, bijna troostend. Maar opeens vroeg ik me af: wie is het eigenlijk die dit ervaart? Mijn lichaam dat de warmte voelt? Mijn brein dat de geur herkent? Of…